zondag 17 april 2011

Lachen en huilen op Inspiratiedag

 De theaterproductie ‘Heimelijk Verlangen’ begon als lezersaanbieding van tijdschrijft Happinez. Dit seizoen gaat het stuk in reprise. Sterker nog: de voorstelling stond zaterdag centraal op de allereerste ‘Inspiratiedag’ van Theater Plezant.

Door Margaretha Coornstra

RADIO KOOTWIJK – Het is meteen gezellig in de zwartgeverfde kantine van Theater Plezant. Wildvreemden zoeken terloops oogcontact en glimlachen: ‘Hói..!’ Aan de koffietafel informeert men belangstellend naar elkaars drijfveren: ‘En, hoe ben jij hier terechtgekomen?’ of ‘Wat is jouw achtergrond?’
Veel bezoekers blijken afkomstig uit het bedrijfsleven (‘Ik kreeg vrijkaarten van mijn werkgever’), maar ook de nodige  coaches, kunstenaars en studenten vonden hun weg naar de bohémienne Theaterloods. In totaal trok deze  Inspiratiedag niet minder dan 120 bezoekers van alle leeftijden tussen 17 en 77.
Kloppend hart van het programma is de voorstelling ‘Heimelijk verlangen’.Twee bezoekers zien het stuk vandaag zelfs al voor de vijfde keer: “En wéér tranen..!”

Want voorwaar, ‘Heimelijk verlangen’ stemt tot zelfreflectie. Ook tot lachen gelukkig, om de subtiele, soms Jiskefet-achtige satire. Hoofdpersonen zijn Sarah en Matthijs, twee moeizaam kibbelende veertigers. Ze leven in een sober decor met veel zwart en scharlakenrood. De belichting, warm kaarsenschijnsel versus koel kantoorlicht, geeft al een hint uit welke hoek de waarheid zal komen. Niet van Sarah’s autoritaire chef, die in termen van geld denkt en per se zijn vermeende controle wil vasthouden. Nee, het is de oudere, paranormaal begaafde Anna, met wie Sarah’s vader ooit vreemdging tot verdriet van zijn gezin.
Anna debiteert de ene prachtquote na de andere: ‘Zie de angst als een tunnel naar je diepere werkelijkheid’ en ‘Ga terug naar alles wat je lastig vindt en laat zien wie je bent’.

Bij alle minutieuze dialogen blijft het verhaal  mooi op spanning. Natuurlijk dankzij het gedegen spel; vooral dat van Walter Supèr, als de verkrampte consultant Daniel en de joviale, maar kil-berekenende Bastiaan. Maar ook dankzij de muzikale intermezzi: trefzekere liedteksten bij een vitaal en uitgebalanceerd klinkend combo.
Gastspreker en auteur Christine Pannebakker (‘Vrouwen Power’) houdt een smeuïg betoog over de neiging van veel vrouwen om anderen groot en zichzelf klein te maken. Want dat rollenpatroon valt meteen op in ‘Heimelijk Verlangen’. Vrouw wil praten, man wil vrijen. Mannen fixeren zich op geld en delen de lakens uit. Vrouwen verheimelijken hun verlangens en stellen zich dienstbaar op.

En die heimelijke verlangens, daar gaat het nou net om. Die moeten hardop worden uitgesproken. ‘In de Bijbel staat niet voor niks ‘In den beginne was het Woord,’’ benadrukt spreker Geert Kimpen, auteur van boeken als ‘Maak goud van je leven’ en ‘De kabbalist’. Zelfrealisatie begint namelijk bij verwoorden van je heimelijk verlangen. In bloemrijke termen spoort Kimpen ons aan om, tijdens een passend muziekje, met gesloten ogen onze ultieme droom tot in detail te visualiseren en die vervolgens, jawel! te delen met degene die naast ons zit.  

Tussen de bedrijven en workshops door wordt bij een glas wijn of mineraalwater nagepraat over de voorstelling. Jazeker, schitterend gespeeld. En zó herkenbaar! Misschien was de man/vrouw-rolverdeling wat cliché? En die spirituele Anna, die natuurlijk weer gelijk heeft en de stem van Sarah’s geweten wordt? Hoewel, je kunt de rollen zien als archetypen. En eigenlijk fungeert die oude wijze vrouw als het koor in een klassiek drama...  Één ding staat echter buiten kijf: de boodschap is alom herkend en grif geaccepteerd. En daarmee het eerste Inspiratie-dagprogramma van Theater Plezant geslaagd.

(i.o.v. de Stentor, maart 2011)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten