zondag 28 februari 2016

'Bevrijd van mijn rookverslaving'

Tientallen jaren lang rookte Pascal Visser (47) zestig sigaretten per dag. Vier stoppogingen mislukten. Maar sinds februari 2015 is hij rookvrij. En dat verdient een bloemetje.

door Margaretha Coornstra

“Op mijn negende jaar begon ik te roken. Ik ben binnen internaten opgegroeid en zag daar jongens uit hogere groepen sjekkies draaien. Dat stond zo gewichtig, daar wou ik bij horen. In die tijd werd er nog niet tegen gezondheidsrisico’s gewaarschuwd. Integendeel! Soms gingen we met het hele internaat naar de bioscoop. En daar zagen we die prachtige reclamefilmpjes voor sigaretten. Met weidse vergezichten over de Grand Canyon en cowboys die bij het kampvuur een sigaret opstaken… Voor alle bevolkingsgroepen leek roken statusverhogend. Voor straatschoffies stond het stoer, voor anderen stond het chic. Denk maar aan dat reclamebeeld van een elegante, witblonde dame met een mentholsigaret. Om nog maar te zwijgen van huisartsen die vroeger sigaretten aanprezen, omdat het stress verlagend werkte. 
De ellende is: dat laatste klopt nog ook! Mensen onderschatten gigantisch de mate waarin roken verslavend is. Ik ben ook zeveneneenhalf jaar gokverslaafd geweest, wat als één van de ernstigste verslavingen geldt. En toch kwam ik makkelijker van het gokken af dan van het roken.

Ik rookte zestig sigaretten per dag. Vier keer ben ik gestopt, maar viel na een paar maanden weer terug. Op 11 februari 2015 stopte ik definitief. Dat was heel zwaar, ook doordat ik ontmoedigd was door eerdere mislukkingen. Maar het was de moeite waard. Ik word 's nachts niet meer wakker door die verschrikkelijke hoestbuien. Joh, ik zag er ’s avonds tegenop om naar bed te gaan, zó bang was ik dat ik zou stikken. Ik sliep met de telefoon in de hand, zodat ik meteen 112 kon bellen. Helaas is de snelste manier om van die benauwdheid af te komen: gauw een nieuwe peuk opsteken! Er zitten namelijk toevoegingen in de tabak die je longblaasjes open zetten, zodat je weer lucht krijgt. Dat is ook het verslavende eraan. Heel verraderlijk, heel gemeen, dat de fabrikant iets in een dodelijk product stopt waardoor je er nog heviger naar gaat snakken.

Gelukkig ben ik niet kortademig meer. En de angst voor nachtelijke hoestbuien is weg. Heerlijk! Ik voel me bevrijd, ik zit niet langer gevangen in mijn verslaving. Want die bepaalde álles. Als ik financieel krap zat en boodschappen deed, ging de shag altijd voor. Ik heb dagenlang droog brood gevreten om maar te kunnen roken. En als ik van huis ging, was er altijd die paniek: heb ik genoeg shag bij me? 
Daarbij kwam dat mijn kamerplanten steeds binnen twee weken doodgingen, hoe goed ik ze ook verzorgde. Snijbloemen hoefde ik al helemaal niet neer te zetten. Maar nu staan de planten er al een jaar lang fris bij. En aangezien ik geld overhoud, kan ik af en toe ook gezellig een bos bloemen kopen!”


(de Stentor, 'Een nieuw begin', 23-02-2016)