vrijdag 19 juni 2015

Retro design in Apeldoorn

WAT RePop / The Basement Record Store (vintage meubilair en lp’s) 
WIE
Hanneke Schröder & Janbart Zomer
WAAR
Hoofdstraat 32, Apeldoorn
WEBSITE


RePop legt zich toe op zowel retro- als hedendaagse design meubels. 
Bovendien vind je er de enige platenzaak in heel Apeldoorn...


door Margaretha Coornstra

De klassieke Serpent Lamp, in 1965 ontworpen door Elio Martinelli. Een originele, glassfiber stoel van Eames. Fauteuiltjes volgens het karakteristieke Deens design uit de jaren vijftig… In eerste instantie voelt rondkijken bij RePop Apeldoorn als een a trip down Memory Lane. Maar het sobere pand herbergt ook tweedehands eigentijds design, dat nog steeds wordt geproduceerd: Leolux, Artifort, Gispen, Jan des Bouvrie.

Cultuurbarbaar die ik ben, zijg ik meteen achteloos neer op een sneeuwwitte splitback sofa van Per Weiss. “Eh… vind je ’t goed dat we dáár gaan zitten?” wijst eigenaar Hanneke Schröder naar een beige leren DeSede-bank uit 1970. “Want deze is voor de verkoop…” Ja, natuurlijk. Toch worden sommige mensen boos als ze zoiets vraagt: “Dan probeer ik uit te leggen dat ik tweedehands spullen nu eenmaal niet kan verzekeren. En op dat witte PU-leer zie je al gauw sporen van spijkerbroeken en zo.”
Ik verbaas me er in kringloopwinkels al over hoe veel ouders die toelaten dat kinderen de ruimte als een speeltuin gebruiken. Hanneke Schröder: “Nou, mensen die hier binnenlopen met het idee dat we een kringloopwinkel zijn, schrikken zich een breuk! En ja, een tweedehands stoel van 1300 euro líjkt natuurlijk duur. Alleen liefhebbers weten dat die nieuw wel vierduizend euro kost. Zo krijg ik Amerikanen en Fransen die snel en gericht rondkijken, om dingen in te kopen die ze daarna zelf voor veel meer geld van de hand doen. Mensen uit de Randstad zien we hier ook veel. Want ja, Apeldoorn is toch anders dan Amsterdam of Den Haag, en daarom pas ik mijn prijzen een beetje aan. Dus ik ben al relatief goedkoop.”

Zoals veel vintage-winkels begon RePop als een hobby. Schröder, van huis uit communicatieadviseur met een opleiding binnenhuisarchitectuur, struinde kringloopwinkels en rommelmarkten af. “Op een zeker moment had ik mijn huis zo vol spullen staan, dat ik dacht: ik moest maar eens wat gaan verkopen… Vervolgens huurde ik in 2012 een opslag. En de logische derde stap kwam in 2013: een eigen winkel.”

RePop beperkt zich niet tot meubilair. Sinds 2014 is er ook ‘vintage-muziek’ tot het pand doorgedrongen: de Basement Record Store, gerund door zoon en zakenpartner Janbart Zomer. Het accent ligt op muziek uit de jaren zestig tot en met tachtig. “We focussen voornamelijk op lp’s,” zegt Zomer. “Momenteel zijn we zelfs de enige platenzaak in Apeldoorn. Terwijl nota bene de allereerste Plato in Apeldoorn was gevestigd, dat is nog het trieste.”
De combinatie van meubels en platen werkt prima, constateert Schröder. “Soms komen mensen voor de platen en zeggen: hé, wat een mooie stoel! Of ze zoeken meubels en gaan met een lp naar huis. Tegenwoordig zie we steeds meer jonge mensen, die echte klassiekers als Hotel California op vinyl willen hebben.” Haar zoon begrijpt dat wel: “Je hebt dan ook iets tastbaars in handen. Dat gevoel krijg je niet bij een nummer op Spotify of Youtube.” Hanneke Schröder pakt ‘Experience’ van Jimi Hendrix uit de platenbakken, met het beroemde design in hindoestijl: ‘Want kijk nou eens naar zo’n hoes! Dat is toch iets práchtigs…?’

(i.o.v. Wegener/De Persgroep, 19 juni 2015)

dinsdag 16 juni 2015

Monteverdi's Mariavespers



MONTEVERDI
‘Marienvesper’
amarcord & Lautten Compagney o.l.v. Wolfgang Katschner
Carus 4165219 • DDD-81’
Uitvoering **** | Registratie *****



Voor deze concertante uitvoering van Monteverdi’s ‘Mariavespers’ bundelen twee vooraanstaande ensembles hun kennis en vaardigheden: amarcord en de Lautten Compagney. Laatstgenoemde zorgt voor een levendige instrumentale aanvulling, hoewel het woord ‘aanvulling’ haar bijdrage eigenlijk te weinig recht doet. Ensemble amarcord laat zich voor de gelegenheid versterken door vijf gasten. Onder hen bevinden zich sopranen Angelika Lenter en Hanna Zumsande, die door hun koelte en gelijkmatige timbre in de antifoon ‘Pulchra es’ amper van jongenssopranen te onderscheiden zijn. Beeldschoon zijn de beide twee tenoren in de trage intro van ‘Duo Seraphim’. Want opmerkelijk aan deze cd zijn de merendeels solistische bijdragen van de zangers. Een hoogtepunt is in dit opzicht ook de hymne ‘Ave Maris Stella’.

Wat verder opvalt, is de propere uitvoering; een ‘schoonheid’ in dubbele betekenis, waarvoor de term ‘clean’ een te negatieve connotatie heeft. Niets is aan het toeval overgelaten; alles is musicologisch gewikt en gewogen. Het resultaat is beslist elegant te noemen. Het enige vraagteken betreft de emotie, die hier en daar misschien wat onderbelicht blijft. En nee, dat ligt beslist niet aan het ‘historisch geïnformeerde’ stemgebruik; daarvoor klinken de zangers op andere momenten weer te innig. Zoals de ijle legato lijn van de sopraansolo in ‘Ave Maria, ora pro nobis’ met een daaronder de beweeglijke, gepuncteerde ritmiek van de Lautten Compagney. Interessante wetenswaardigheid: de musici bedienen zich van een herziene Urtext, uitgegeven door Carus zelf.
Margaretha Coornstra (i.o.v. Luister, mei 2015)

'Elke ochtend stap ik fluitend op de fiets'

Dick van Leeuwen (49) uit Ermelo had een eigen bedrijf in wit- en bruingoed. Sinds een halfjaar werkt hij als conciërge bij het ChristelijkCollege Nassau-Veluwe in Harderwijk.

door Margaretha Coornstra

“Eigenlijk heb ik tweemaal een carrièreswitch gemaakt. Eerst was ik servicemonteur in centrale verwarming. In 2004 begon ik een eigen zaak: Techno Vision, een zaak in wit- en bruingoed in Ermelo. Helaas: de crisis kwam en Techno Vision ging in 2012 failliet. Toen we een doorstart werd gemaakt, vroegen ze me of ik er weer bij wilde komen. Want men vond – en dat klopt ook wel, denk ik – dat ik ‘het gezicht van Techno Vision’ was. Dus na het faillissement had ik meteen weer werk, dat was mooi. Maar ja, ik werd ook werknemer in m’n eigen bedrijf. En dat ging aan me knagen. Al ben ik steeds positief gebleven, vanuit het gevoel: ‘Er wacht ergens een plek op me waar ik nodig ben en waar ik me op m’n plaats voel.’
Eind vorig jaar kwam het appje van mijn broer Cor: 'Dick, in Harderwijk is een vacature voor de mooiste baan ter wereld. Dat lijkt me wel iets voor jou.' Nou, hij kon het weten, want hij is conciërge op scholengemeenschap Groevenbeek in Ermelo en we lijken op elkaar. Dus ik heb gesolliciteerd bij het CCNV en mocht op gesprek komen. Dat gesprek verliep meteen al prettig. En toen ’s avonds de chef belde: ‘Dick, wij willen met jou verder’ – nou, ik krijg niet gauw tranen in m’n ogen, maar…
Het bevalt hier geweldig. Een warm nest. Niet alleen de collega’s, ook docenten en leerlingen zijn behulpzaam en gezellig. Mijn taak bestaat uit surveilleren in de pauzes, laatkomers opvangen, het schoolplein schoonhouden. En ja, soms moet je leerlingen corrigeren, want er zitten boefjes bij, haha! Maar dat maakt het juist interessant. En ik geloof niet dat ze het vréselijk vinden om voor straf met mij papier te prikken op het plein.
Het grote verschil met vroeger? Toen had ik als ondernemer in m’n eentje de verantwoordelijkheid, nu kan ik overleggen met collega’s. Van nature ben ik geen ‘werkgever’. Ik ben een mensenmens; ik stond gevoelsmatig altijd tussen het personeel. En ja, vroeger sloot ik om halfzes de zaak af en haalde vervolgens mijn plezier uit ons gezin en uit de sport, want ik ben scheidsrechter bij het jeugdvoetbal. Maar nu haal ik m’n plezier uit álles! Elke morgen stap ik fluitend op m’n fiets. Ik heb een jaarcontract, maar als het aan mij ligt, verander ik niet meer van baan.”





i.o.v. de Stentor, katern &, rubriek 'Een nieuw begin', 16-06-2015