Voi-Z Festival: ‘Over de eenzaamheid en de stilte’.
Kameroperahuis & De Helling. St. Michaëlskerk Zwolle, 2 april 2011
Kameroperahuis & De Helling. St. Michaëlskerk Zwolle, 2 april 2011
door Margaretha Coornstra
Vier jonge componisten, twee regisseurs, vijf mini-opera’s over de hoofdzonden Hebzucht, Luiheid, Jaloezie, Hoogmoed en Lust. Uit te voeren door drie zangers, twee acteurs en een instrumentaal ensemble. Het Zwols Vocaal Ensemble omlijst de eenakters met a cappella muziek uit de late Middeleeuwen en Renaissance. Dan is er nog een ‘soundscape’, dat ontstaat uit geluiden van buiten, geroezemoes binnen en teksten van Thomas a Kempis.
Aan Lotte de Beer en Caitlin van der Maas de schone taak om dit losse zand aan elkaar te regisseren.
Aan Lotte de Beer en Caitlin van der Maas de schone taak om dit losse zand aan elkaar te regisseren.
Tja. Dat het programmaboekje zeven pagina’s nodig heeft om het eindresultaat uit te leggen, zegt al iets. Ook dat het minstens één cruciaal detail verzwijgt: namelijk dat het libretto van ‘Hoogmoed’ volledig ontleend is aan Der Steppenwolf van Hermann Hesse, zij het dat diens Harry Haller hier Freddy Fever heet.
En als je dan toch met de hoofdzonden bezig bent, pak ze dan gelijk alle zeven, zou ik zeggen - maar deze voorstelling beperkt zich tot vijf, een vreemde bijna-volledigheid.
Toch kent ‘Over de eenzaamheid en de stilte’geslaagde momenten. Zoals de sketch waarin twee monniken de zondvloed ‘droogoefenen’ in een bodemloze rubberboot. Of het jaloerse paar welks liefdeleven zich rond een koelkast afspeelt.
Ook muzikaal gebeurt er veel moois, met de weidse akoestiek als sfeerbepalend attribuut. De ijle koorzang, de gong-achtige instrumentale klanken die als donderslagen voortrollen langs de hoge koude gewelven.
Ook muzikaal gebeurt er veel moois, met de weidse akoestiek als sfeerbepalend attribuut. De ijle koorzang, de gong-achtige instrumentale klanken die als donderslagen voortrollen langs de hoge koude gewelven.
Toeschouwers reageren welwillend, maar niet kritiekloos: ‘Te veel kapiteins op één schip’ en ‘De grote lijn ontbreekt’. Maar vooral zijn de componisten te lang van stof, zodat het publiek verveeld raakt en de spelers lege tijd overhouden. Dat wordt pijnlijk duidelijk bij ‘Lust’, waar een heftige tongzoen in kannibalisme eindigt. Man sterft, vrouw kan slechts met haar mond vol namaakbloed hulpeloos om zich heen staren tot de muziek afgelopen is.
Nee, dan de scène waarin het in witte kleding gehulde koor neerknielt op het met zand bedekte podium, en devoot zingend allerlei traditionele gebedshoudingen afwisselt: uit de islam, het katholicisme, het hindoeïsme, het jodendom... Als dit één van de boodschappen was, dan is ie overgekomen.
i.o.v. de Stentor
Nee, dan de scène waarin het in witte kleding gehulde koor neerknielt op het met zand bedekte podium, en devoot zingend allerlei traditionele gebedshoudingen afwisselt: uit de islam, het katholicisme, het hindoeïsme, het jodendom... Als dit één van de boodschappen was, dan is ie overgekomen.
i.o.v. de Stentor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten