zaterdag 9 maart 2013

In de ban van het barokpaard


‘The Art of Horses’ heet de nieuwe expositie in het Gemeentekantoor Elburg. Schilderes Paula Collewijn is opgetogen over de hoeveelheid ruimte: “De eerste keer in mijn carrière dat ik alles kan laten zien!”
 
Paula Collewijn tijdens haar solo-expositie in Elburg, 8-3-2013


door Margaretha Coornstra

Al voert het paard de boventoon in het werk van PaulaCollewijn (1978), 'The Art of Horses' omvat ook andere dieren, zoals honden en katten. In de Koepelzaal prijkt zelfs een levensgrote leeuw, met een opvallend heldere en indringende oogopslag. “Ogen zijn voor mij de spiegels van de ziel,” licht Paula Collewijn toe. “Ik heb hem ‘King’s Pride Juandro’ genoemd. Nee, mijn dierenportretten krijgen niet zomaar titels als Leeuw I en Leeuw II. Ik zoek een naam die bij de uitstraling past.”
Ze koestert plannen om een hele ‘wildlife’-serie te gaan maken: “Met in elk geval nog een paar leeuwen, maar ik dacht ook aan een paar Veluwse diersoorten. Zoals herten, en misschien zo’n trots, krachtig everzwijn…”

Collewijn laat zich qua stijl inspireren door grote barokmeesters als Michelangelo en Rembrandt en door de 19de eeuwse romanticus Géricault. Ze is vooral intens geraakt door de barokke benadering van het paard: weelderig, robuust, met een mythische lading. Hoewel autodidact, heeft ze zich uitvoerig verdiept in de 17e eeuwse techniek, waarbij het schilderij laag voor laag wordt opgebouwd. “Tegenwoordig schilder ik ook veel op paneel, met als de oude meesters deden. Het voordeel daarvan is dat je zelf het formaat kunt bepalen.”

Kenmerkend voor haar werk zijn de consequente sepiatinten: “Net als een bekend barokschilder uit de Nederlanden: Anthony van Dyck [zie onderstaande afbeelding, MC], die gebruikte ook graag van dat warme bruin. Of ik ooit met andere kleuren ga werken? Tja, misschien wil ik op den duur nog eens paarden in Spaans rood schilderen. Maar ik houd wel vast aan warme kleuren.”
Ondanks haar affiniteit met barok en romantiek is Paula Collewijn eigentijds genoeg om ook naar foto’s te schilderen in plaats van alleen live modellen. “Want ook bij het bestuderen van foto’s kan ik me in het dier verplaatsen. Vraag me niet hoe, maar ik voel als het ware de ziel van het dier aan. Sommige mensen zeggen: ‘Goh, je schilderij is qua expressie nog heftiger geworden dan de foto!’ Dat klopt. Het is namelijk mijn missie om de gevoelens van het dier te vertolken in beeld.”

Van Dyck: portret van Elisabeth of Theresia Shirley in oosterse kledij

De expositie ‘The Art of Horses’ (werk in diverse technieken door Paula Collewijn) duurt t/m 29 april. Te zien op maandag t/m donderdag van 8.00-17.00 uur en op vrijdag van 8.00-12.00 uur. Gemeentekantoor Oostendorp, tel. 0525-688688.
Zie ook:
www.paula-collewijn.nl

© tekst & bovenste foto Margaretha Coornstra i.o.v. Dé Weekkrant, 12-03-2013

zondag 3 maart 2013

Suggestie viert hoogtij bij meeslepend Hermitage Concert


LICHTE MUZIEK - Hermitage Concert
Hans Visser (gitaren), Irena Filippova (accordeon, zang) & Arthur Bont (slagwerk) Stadsgehoorzaal Kampen, 1/3. Nog te zien: Deventer (16/3), Emmeloord (14/11), Zutphen (12/12), Dronten (22/12


Catharina de Grote, door Fjodor Rokotov. Hermitage, Sint Petersburg

door Margaretha Coornstra


Een podiumbreed projectiescherm voor schilderijenreproducties en zwart/wit-foto’s dient als decor; een handvol ingeblikte klanken en drie live spelende muzikanten zorgen voor de rest. Het Hermitage Concert is een multimediale rondleiding door het roemruchte museum in Sint Petersburg, en daarmee door de wereldgeschiedenis vanaf de 18e eeuw. Te beginnen bij tsaar Peter de Grote, de ondernemende neerlandofiel die zó verrukt was van Amsterdam, dat hij aan de Neva zijn eigen stad liet bouwen volgens ‘ons’ kanalen- en stratenplan.

Nee, baroktrio’s en strijkkwartetten komen er niet aan te pas. Muzikaal voltrekt zich alles ‘in den volkstoon’. Als een luchtige lezing, gelardeerd met Russisch- en Nederlandstalige teksten op zwierige melodieën: chansons, levensliedjes, you name it… Wie eerst nog probeert om analytisch te luisteren, laat zich binnen tien minuten al rozig achterover zakken in dit warme bad vol weemoed.

Irena Filippova beheerst niet alleen het accordeon tot in alle nuances, ze zingt ook prettig naturel en glashelder. Met gitarist Hans Visser en meester-slagwerker Arthur Bont (wiens naam – o schande! – op flyer noch poster wordt vermeld, het lot dat elke ‘drummer’ steevast beschoren lijkt) vormt ze een symbiotisch trio dat de schilderwerken moeiteloos in klank vertaalt.
Voor de pauze viert kleurrijk divertiment hoogtij, al passeren er ook woest-romantische doeken van Napoleons onzalige veldslag in Rusland en de droeve aftocht over de Berezina. Na de pauze wordt de sfeer iets grimmiger, met veel zwart/wit op het scherm en de Sabeldans van Katsjatoerian bij de Oktoberrevolutie.

Wederom blijkt muziek oppermachtig waar het om suggestie gaat. Eigentijdse liedjes laten de modellen van Rembrandt, Leonardo, Van Gogh of Matisse herleven in een nieuw, actualiserend licht. En zo theoretisch als dit nog steeds klinkt, zo meeslepend is het Hermitage Concert zelf. Educatief en tóch ontspannend. 


 © Margaretha Coornstra i.o.v. de Stentor, 4-3-2013