“Liefde is de sterkste kracht in deze wereld,” zegt Corina Corvers met overtuiging.
Al haar doeken zijn vanuit liefde geschilderd. Liefde voor nabije anderen, liefde voor dieren. Liefde en mededogen staan centraal in haar levenshouding en in haar werk. Dat zegt ze niet met zoveel woorden, maar de conclusie lijkt onontkoombaar voor wie met haar praat.
 |
| Corina Corvers, 'De Toverwens' (zelfportret) |
door Margaretha Coornstra
Nee, ze weet echt niet bij welke stijl ze haar schilderijen zou moeten onderbrengen. Magisch realisme, surealisme? Een vleugje symbolisch mysticisme, een zweem van Neue Sachlichkeit misschien..? Corina haalt haar schouders op. “Ik laat het aan anderen over om mij in een hokje te stoppen. Stijl en techniek zijn voor mij ondergeschikt aan de boodschap. Het is mijn bedoeling om iets duidelijk te maken.”
Als kind kon Corina al mooi tekenen. In feite heeft ze nooit níet getekend. Op dertienjarige leeftijd besloot ze dan ook om beeldend kunstenaar te worden. Toch duurde het nog zo’n vijftien jaar voor ze zich definitief op het schilderen wierp. Dat had onder meer te maken met het verlies van haar vader, haar zus Janet en broer Gerard. Drie dierbare mensen overleden binnen enkele jaren.
“Toen ben ik gestopt met mijn baan en heb voor het schilderen gekozen. Want opeens realiseerde ik me dat het leven erg kort kan zijn, en dat ik zelf later geen spijt wilde hebben van verkeerde keuzes.”
"Alles van waarde is weerloos"
Richtte Corina zich eerst nog op tamelijk objectieve weergaven met een licht decoratieve inslag, zoals een feërieke ambiance en onverwachte kleuren, geleidelijk aan graaft haar werk steeds dieper qua kleurstelling en zeggingskracht.
Haar solidariteit met dieren is een rode draad in haar leven en in haar werk. “Dat is sterker geworden na het overlijden van mijn broer Gerard en mijn zus Janet. Door dit verlies ben ik de wereld anders gaan zien. Bewuster, intenser. Lucebert zegt: "Alles van waarde is weerloos." Het is mijn missie om diegenen van waarde minder weerloos te maken. En de meest weerlozen, dat zijn de dieren. Ik wil hun wereld een beetje mooier maken.”
 |
| Corina Corvers, 'A tribute to all horses' |
Duisternis
Dat Corina Corvers geen boodschap heeft aan terminologie, laat onverlet dat symboliek een prominente rol in haar werk speelt. Dat blijkt uit haar uitleg bij doeken als A tribute to all horses en De Toverwens.
”Het paard in A Tribute to All Horses herdenkt alle paarden. De roos staat symbool voor de paarden die niet meer hier op aarde zijn. En het lantaarntje brandt voor de paarden die in duisternis moeten leven. De levende paarden die het slecht hebben op aarde, zowel geestelijk als lichamelijk.”
Daar vallen volgens Corina in principe alle paarden onder die ‘in dienst staan’ van de mens: “Veel paarden worden op zeer jonge leeftijd bij hun moeder weggehaald. En ze worden ook vaak doorverkocht, zodat ze telkens afscheid moeten nemen van de groep waarin ze leefden. Dat zie ik als geestelijk lijden: nooit weten waar je aan toe bent. Hier brandt het kaarsje in het lantaarntje voor.”
Corina beschouwt A Tribute to All Horses één van haar meest geslaagde beste werken. “Omdat ik hiermee heb uitgevonden hoe ik het beste een diersoort tot zijn recht kan laten komen. Wat ik over paarden wilde zeggen, heb ik gezegd in dit schilderij.”
Portretten
De laatste jaren krijgt ze ook steeds meer portretopdrachten. Een onderdeel van het kunstenaarsvak dat veel collega’s als een corvee ervaren, omdat ze zich beknot voelen in hun persoonlijke expressie. Zo niet Corina Corvers: “In elk schilderij zitten emoties van mijzelf. Ook in portretten. Ik vind het juist een uitdaging om iemand op doek te presenteren zoals diegene in mijn beleving is.”
Corina schildert als regel met acrylverf op 3D-doeken. “Ik vind de verwerking acrylverf prettiger dan van olieverf. Het droogt sneller. En het is is minder schadelijk voor het milieu. Ja, sommige mensen vinden de kleuren soms te fel. Maar dat komt ook doordat het werken met acrylverf een vrij jonge techniek is, dus de schilderijen zijn allemaal relatief nieuw. In principe kun je ook in acryl elke gewenste kleur krijgen. Je kunt desnoods een Caravaggio in acryl schilderen, hoor!”
Larsson
Heeft Corina specifieke plannen voor de nabije toekomst? ”Nee. Ik waai mee met de wind. Ik weet bijvoorbeeld niet eens wat mijn volgende schilderij gaat worden. Ik kan ook nooit van tevoren zeggen wanneer een schilderij af is.”
Haar grote voorbeelden zijn dan ook die kunstenaars ‘’die vanuit het hart werken’. “Sowieso William Turner en Vincent van Gogh. Lange tijd heb ik ook veel van Henri Toulouse Lautrec gehouden. Maar als ik per se één idool moet kiezen, dan wordt dat zonder twijfel Carl Larsson. Omdat in zijn werk een uniek soort schoonheid zit. En als ik één schilderij van alle schilderijen in de wereld zou mogen uitkiezen, dan wordt dat Gustav Vasa's intocht in Stockholm.”
Onderwerpen zijn voor Corina Corvers nooit een punt van twijfel geweest. “Ook alweer dankzij mijn bewondering voor Larsson. Hij schilderde gewoon zijn directe omgeving en zijn dierbaren: zijn vrouw, zijn kinderen... Dus toen dacht ik: nou, dan schilder ik ook maar mijn dierbaren. En dat waren vaak dieren.”
Niet dat het allemaal vanzelf ging. “Ik moest eerst door een diep dal. Maar nu ik daar doorheen ben, merk ik dat ik ook steeds beter weet wat en hoe ik wil schilderen. Ik denk dat je in je leven dieptepunten nodig hebt om de ware schoonheid te leren zien.”
 |
| Corina Corvers: De vos uit 'Le Petit Prince' van A. de Saint-Exupéry "Alleen met het hart kan met goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar" |
website Corina Corvers
Carl Larsson, volgens Wikipedia
© tekst: Margaretha Coornstra, i.o.v. de Stentor, juni 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten