KLASSIEKE MUZIEK
HET Symfonieorkest: Nieuwjaarsconcert.
De Spiegel Zwolle, 3/1 Deventer 4/1
HET Symfonieorkest: Nieuwjaarsconcert.
De Spiegel Zwolle, 3/1 Deventer 4/1
4 sterren
“Mam, zit stil!” sist mijn zestienjarige dochter. HET
Symfonieorkest stuift het nieuwe jaar binnen met de ouverture ‘Leichte
Kavallerie’ van Franz von Suppé. Meteen doen de paardrijlessen uit mijn jeugd zich
gelden. Mijn vingers plooien zich om denkbeeldige teugels en voor ik het weet galoppeer
ik in mijn stoel een beetje mee. “Mam! Dit is gênant...!” Ze heeft gelijk, ik
zou ook niet naast mezelf willen zitten. Maar het gesuggereerde hoefgetrappel werkt
zo aanstekelijk.
2015 wordt ingeluid met een uitgekiend programma, dat zowel qua muziekhistorische connecties als qua sfeerwisseling een evenwichtige compositie vormt. Natuurlijk weerklinken er een paar Weense nieuwsjaarskrakers van de firma Strauss: de Tritsch-Tratsch-Polka, de Einzugsmarsch uit ‘Der Zigeunerbaron’.
Maar ook zijn er twee geroutineerde operazangers ingevlogen, die highlights van Rossini, Donizetti, Gounod en Boito brengen. Tenor Yves Saelens toont zich in ‘La Danza’ van Rossini meteen een podiumdier pur sang. In ‘Una furtiva lagrima’ verwisselt hij het bourgondisch savoir-vivre voor een prachtig uitgesponnen, intieme mijmering. Bariton Nanco de Vries lijkt eerst iets minder gefocust, maar buit ook weldra zijn prachtig timbre uit. In de duetten zijn ze meesterlijk op elkaar ingespeeld, zoals ‘Voglio dire’ uit L’Elisir d’Amore. Ondanks hun dynamische voordracht wordt de komische noot nooit overdreven of oubollig. Wel slaat de volumebalans tussen zang en orkest nogal; een door ten koste van eerstgenoemde.
Bij de sprankelende accenten van ‘An der schönen blauen Donau’, met een waarlijk dansende Jan Willem de Vriend op de bok, probeer ik niet zichtbaar mee te deinen. Maar de oudere man achter mij kan zich niet langer bedwingen en humt zachtjes mee. En bij het opzwepend gestamp van de Radetzky Marsch gaat het voltallige publiek los, ritmisch meeklappend op het refrein. Prosit Neujahr!
2015 wordt ingeluid met een uitgekiend programma, dat zowel qua muziekhistorische connecties als qua sfeerwisseling een evenwichtige compositie vormt. Natuurlijk weerklinken er een paar Weense nieuwsjaarskrakers van de firma Strauss: de Tritsch-Tratsch-Polka, de Einzugsmarsch uit ‘Der Zigeunerbaron’.
Maar ook zijn er twee geroutineerde operazangers ingevlogen, die highlights van Rossini, Donizetti, Gounod en Boito brengen. Tenor Yves Saelens toont zich in ‘La Danza’ van Rossini meteen een podiumdier pur sang. In ‘Una furtiva lagrima’ verwisselt hij het bourgondisch savoir-vivre voor een prachtig uitgesponnen, intieme mijmering. Bariton Nanco de Vries lijkt eerst iets minder gefocust, maar buit ook weldra zijn prachtig timbre uit. In de duetten zijn ze meesterlijk op elkaar ingespeeld, zoals ‘Voglio dire’ uit L’Elisir d’Amore. Ondanks hun dynamische voordracht wordt de komische noot nooit overdreven of oubollig. Wel slaat de volumebalans tussen zang en orkest nogal; een door ten koste van eerstgenoemde.
Bij de sprankelende accenten van ‘An der schönen blauen Donau’, met een waarlijk dansende Jan Willem de Vriend op de bok, probeer ik niet zichtbaar mee te deinen. Maar de oudere man achter mij kan zich niet langer bedwingen en humt zachtjes mee. En bij het opzwepend gestamp van de Radetzky Marsch gaat het voltallige publiek los, ritmisch meeklappend op het refrein. Prosit Neujahr!
© Margaretha Coornstra i.o.v. de Stentor, 5-1-2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten