De 'concessieloze' Christianne Stotijn

Kunstkring Hattem:

‘From Russia & Norway with Love’
Christianne Stotijn (mezzosopraan) & Julius Drake (piano)
De Marke, Hattem - 6-10-2012
***** 



Marie Bashkirtseff (1858–1884), 'Seringen'

 

door Margaretha Coornstra

Ze is een beetje de Kate Bush van de klassieke recitalroom: langharig, romantisch, mysterieus en bovenal expressief. Christianne Stotijn is even ‘concessieloos’ (term van Cornald Maas) als de Britse popdiva. Stevig wortelend in een rotsvaste basis van zangtechniek en cultuurhistorische kennis, verkent ze nieuwsgierig de grenzen der interpretatie.

Dat begint al bij de Romances van Rachmaninov, wiens muziek in het programmaboekje door ene YOP – pseudoniem van de huisschrijver van Kunstkring Hattem – wordt getypeerd als ‘niet diepgaand.’ Stotijn: “Nou, wij hopen u te kunnen overtuigen van het tegendeel!”
En jawel, vanaf de eerste noten der Seringen zingt de befaamde ‘Russische ziel’ door in haar smeuïg vibrato, de rijkdom aan kleurschakeringen, het nobel melodrama in haar lichaamstaal, het authentiek sentiment.

Het is vooral Stotijns onbevreesde en aanstekelijke extraversie waardoor je als luisteraar bijna verlangt naar een glas wodka, om alle westerse remmingen weg te spoelen en je te laten meevoeren in Sergei Wassilevitsj’ romantische werkelijkheidsbeleving. Dat je intussen bewust moeite moet doen om op Julius Drake te letten, is feitelijk het mooiste compliment dat een begeleider kan krijgen: zang- en pianopartij zijn innig verstrengeld tot een symbiotisch geheel.

Centraal hoogtepunt wordt de cyclus Kinderkamer van Moussorgsky, waarin Drakes volmaakt afgewerkte noten en weergaloze timing naadloos aansluiten op het kleutergebabbel. Nu en dan verkiest La Stotijn expressie boven vocale onberispelijkheid, iets wat zij zich kan permitteren. Evenals de heftige grimassen en theatrale gestiek waarmee ze de kleine Mischenka ook visueel gestalte geeft en die bij menige zangeres tenenkrommend zouden werken, maar bij haar ongekunsteld overkomen.

Toch opmerkelijk: na alle Russische teksten uit het hoofd te hebben gezongen, houdt ze voor Griegs Noorstalige cyclus Het bergmeisje de lessenaar stand-by. En dat beïnvloedt nu en dan, zij het nauw merkbaar, de concentratie. Maar niet de intensiteit, noch de romigheid van sierlijke topnoten, noch de zorgvuldig opgebouwde climax in De Ontmoeting. En bij de intieme, elegisch bezongen slotscène aan het beekje Gjaetle - waar je onwillekeurg terugdenkt aan Schuberts Schöne Müllerin - is de inkeer onontkoombaar. Romantiek in optima forma.

 

© Margaretha Coornstra i.o.v. de Stentor, 8-10-2012 (kop: 'Romig topnoten van Christianne Stotijn')