De faam van Libera neemt een hoge vlucht. Met de Zuid-Londense wijk Norbury als thuisbasis slaan de jongens hun vleugels uit tot in Azië en de Verenigde Staten. Sinds 2004 staan ze onder contract bij EMI, dat dit najaar hun eerste echte Christmas Album uitbrengt - opgenomen tussen de voorbereidingen op hun Amerikaanse en Philippijnse tournees door...
‘Joy to the world, the Lord has come!’ zingen licht omfloerste, maar kristalzuiver intonerende kinderstemmen. De frisse, rechtlijnige melodie strijkt neer als een vogel en blijft even zitten, om dan weer jubelend op te fladderen. Met deze nummer 1 van de tracklist is de toon gezet: het is weer Advent! Hang de maar krans op de voordeur! Ben je nog niet met de plumpudding bezig? Dan wordt het nu hoog tijd!
Gewone jongens zijn het, dat kunnen ze niet genoeg benadrukken. De zeven- tot zestienjarige zangers van Libera zien zichzelf niet als koorknaapjes, maar als een alternatief soort ‘boy band’.
Gelukkig voelen ze zich evenmin te stoer voor lange, witte koorhemden. Bij optredens doemen ze engelachtig op uit kunstmatige mistwolken, een nachtblauwe sterrenhemel boven de aanvallige hoofdjes. Ook de cover van The Christmas Album toont vijf zulke hoofdjes, tegen een achtergrond van besneeuwde boomtakken.
Gelukkig voelen ze zich evenmin te stoer voor lange, witte koorhemden. Bij optredens doemen ze engelachtig op uit kunstmatige mistwolken, een nachtblauwe sterrenhemel boven de aanvallige hoofdjes. Ook de cover van The Christmas Album toont vijf zulke hoofdjes, tegen een achtergrond van besneeuwde boomtakken.
Het mediagenieke ensemble vormde zich in de jaren ’80, binnen de van oudsher zanglustige St. Philip’s parochie in Londen. Pas in 1999 werd de titel van het (alweer zesde) album tevens de artiestennaam: Libera, ontleend aan de Requiem-tekst ‘Libera me’ oftewel ‘Bevrijd mij’. Libera heeft zich namelijk losgemaakt van eenzijdig kerkelijk repertoire, want wil een breed publiek bereiken.
Glitter en poedersuiker worden dan ook niet gespaard bij het opdienen van populaire kerstliederen als ‘Dreaming Of A White Christmas’. Desondanks blijft de Anglicaanse traditie een stabiel fundament. ‘Still, Still, Still’ en de ingetogen ‘Coventry Carol’ zijn daar fraaie voorbeelden van.
Meer interpretatievrijheid hoor je bij ‘Veni, Veni, Emmanuel,’ in de illuster geïnstrumenteerde spanningsopbouw. Met als grote verdienste dat de koorzang homogeen blijft en ook bij crescendi nooit schreeuwerig wordt. De ragdunne Gregoriaanse melodielijn zweeft door wollige nevels van nagalm. Het trage tempo accentueert de zwaarmoedigheid van een afgemat volk, dat zich door de eeuwen voortsleept naar een horizon waarachter de Messiaanse verlossing gloort.
De betekenis van ‘Libera’ kent overigens nog een tweede laag, zo betuigt dirigent/arrangeur Robert Prizeman in een promotiefilm. Want ervaar je bij hemelhoog opstijgende zangstemmen ook niet zoiets als vrijheid..? En jawel - wie de etherische bazuinengelklank in de ‘Corpus Christi Carol’ of in Händel’s ‘Jubilate Deo’ hoort, begrijpt wel zo ongeveer wat hij bedoelt.
© Margaretha Coornstra, i.o.v. Luister, 26 november 2011
Libera, The Christmas Album – EMI Classics
Geen opmerkingen:
Een reactie posten